U svetlosti novijih istraživanja je došlo do izvesnog prevrednovanja odnosa Nadežde Petrović prema istorijskom slikarstvu. Slikarkino patriotsko osećanje je dovelo do uobličavanja tematskih celina koje odišu nacionalnom poetikom. U potpunosti nerealizovani Kosovski ciklus i nekolicina predstava nastalih u ratnom (otadžbinskom) periodu, predstavljaju jedinstven slučaj vizuelizacije istorijskih junaka i drevnih nacionalnih toposa modernim likovnim jezikom. Ostajući u granicama prikazivanja predmetnosti, Nadežda je vibratnim koloritom i snažnim namazima četkice materijalizovala vitalno osećanje nacionalnog zanosa u praskozrje Velikog rata. Rušeći osnove akademski ustrojene istorijske slike (perspektiva, crtež…), slikarka je uspela da oslobođenim likovnim jezikom potvrdi da je nacionalna ideja ključna ideologija modernosti dugog 19. veka.