Definisanje Đure Jakšića kao verbalnog i vizuelnog panegiričara srpskih dinastija je postavljeno u širi kontekst odnosa umetnika i vlasti. Osobito je njegov angažovani vizuelni jezik u slavu dinastije Obrenović bio predmet kritičke analize. Delujući u javnom prostoru i stvarajući kanonske dinastičke predstave, Jakšić je definisao strategiju reprezentacije u vreme okončanja uobličavanja moderne srpske države. Portreti i istorijske predstave su prepoznati kao provorazredno propagandno sredstvo u službi legitimisanja vladajuće dinastije, što je proizvelo tezu o Đuri Jakšiću kao prvom medijskom strategu u moderno doba.
Prof. dr Igor Borozan, istoričar umetnosti